Konijnen terugkoppelen

Gisterochtend een heel gedoe gehad....
Ik wilde alle konijnen weer bijelkaar in een hok.

Op facebook hebben jullie kunnen lezen dat Knorretje apart zat, nou inmiddels was dat dus Nina die apart zat.
Want elke keer als we Knorretje terug zetten in het grote hok dat ging Nina Knorretje bijten en op haar rijden.

Wilde ik ze allemaal weer bij elkaar dan moest ik echt de tijd nemen om ze echt terug te koppelen.
Ik heb een aparte ren gepakt, waar geen enkele geur van een van de konijnen aan zit.
Heb Nina en Knorretje daarin gezet en ben ernast gaan zitten met een bak koffie.

Ik begon om 8:30, worteltjes in die ren en wat biks.
Elke keer ging Nina op Knorretje rijden en Knorretje ging dan rondjes rennen waarbij Nina haar vast hield in haar nek en zo mee getrokken werd.
Van angst ging Knorretje elke keer stampen.......zouden ze gaan vechten dacht ik nog even....

Na een uur besloot ik Rex er ook bij te zetten....en ja ik zat er nog steeds naast, was wel koud gister!

Dit ging iets beter...hoewel...als Rex er genoeg van had dan ging hij op Nina rijden. Zo klein en zwak als hij is hij doet het toch!
Dat rijden is overigens pure dominantie, kijken wie de baas is.

Rond 10:30 heb ik ze allemaal in het grote hok gezet nadat ik eerst nog wat stro en houtvezel uit het aparte hok in het grote hok heb gelegd, misschien helpt dat dacht ik.

In het grote hok begon het gedonder weer, maar ik was er wel van overtuigd dat er geen gewonden zullen vallen.
Ze hadden nu wel meer ruimte, dus de dames konden elkaar wat makkelijker ontlopen.
Het was inmiddels alleen nog dat Nina achter Knorretje aanjaagde.

Om ongeveer 11:30 besloot ik dat het klaar was, ze zitten nu weer samen in het grote hok.
De komende dagen zal Nina nog wel achter Knorretje aan zitten, maar ze hebben al uit een bakje samen biks gegeten dus het zal wel loslopen...leuk zitten ze weer gezellig samen!

Het koppelen van konijnen is soms een heel gedoe.
Zeker konijnen die elkaar helemaal niet kennen kun je niet zomaar bijelkaar zetten.
Er bestaat altijd de mogelijkheid dat ze gaan vechten op leven en dood.
Maar dat er plukken haar in het rondvliegen en dat er gereden wordt door het dominante konijn is heel normaal.
Toen we Rex en Knorretje bij de knaagdieropvang gingen halen moesten we Nina ook meenemen om ze te koppelen. Dat heeft toen ook een tijdje geduurd en duurde thuis in het hok ook nog een paar dagen.

We moesten toen wel lachen om een vrouw die daar was die was helemaal in paniek toen haar konijn gekoppeld werd aan e ander konijn en dat er nogal heftig aan toe ging...hoewel heftig...normaal..rijden, stampen en plukken haar die in het rondvliegen.Die haalde haar konijn meteen uit dat hok , maarja als je dat doet moet je weer helemaal opnieuw beginnen met koppelen. Ik hoorde later van een van de medewerkers van de knaagdierenopvang dat het koppelen ook niet gelukt was, omdat die vrouw steeds haar konijn oppakte.

Ben blij dat onze konijntje nu weer samen zitten...het zal vast goed gaan, al zal het wel een paar dagen duren eer alles weer helemaal rustig is.

Update tussendoor

Ben nu weer eens een keer achterlijk vroeg wakker.
Denk dat het komt omdat ik erg druk met vanalles en nog wat geweest ben de afgelopen week.

Zei gisteravond tegen Edwin ook dat ik druk in mijn hoofd was.

Ben druk met de beesten geweest, de vogels, de konijnen en het paard van de buurman.
Knorretjes is schijnzwanger en dat geeft nogal wat problemen.
De andere voedster wil op haar rijden en zit aan Knorretje en aan Rex te knagen.
Gisteravond dus maar Nina apart gezet en Knorretje weer bij Rex.

Ben deze week ook druk in de weer geweest met de gloster kanarie(s) dat verhaal kun je lezen op het voliere blog!

Het nieuwe hok in mijn vogelhok schiet ook al lekker op. Hoewel ik ook een paar dagen niets gedaan heb aan het hok, het was me te zwaar. Morgen is Edwin vrij en dan gaat de vloer erin!

Het was een drukke week maar ook wel weer een leuke week.
Ik heb alleen besloten dat de week vandaag voor mij afgelopen is, ik ga vandaag van het mooie weer genieten. Lekker onder de kastanjeboom!

Oja over het paard van de buurman, dat wij water geven.
Het staat in een kleine weide naast onze tuin, vorig jaar stond hij er ook.
Het is een heel lief paard, alleen een beetje zielig. Eenzaam.
Hij zoekt echt contact loopt achter mij aan en zelfs achter de honden aan.
Ook vindt hij het geweldig als de honden aan de andere kant van het hek heen en weer rennen, hij daagt ze zelfs uit! n hij vindt het heel erg leuk dat ik een paar keer per dag bij hem kom kijken en hem even aai.

Vandaag zal hij wel weer water moeten, er zal wel weer 1 ton leeg zijn. Als ik die niet vul dan gaat hij ermee voetballen.Gister heeft hij mij, nadat hij gedronken had, helemaal nat gemaakt! Het was net of hij dat expres deed.
Ik zal hem binnenkort eens filmen!

 

Filmpjes van vandaag

Ik zal de filmpjes van vandaag toevoegen aan deze pagina.

Kijk dus nog eens terug op deze pagina voor meer filmpjes!

Verrassing! 3 reeën voor het huis

Ging ik vanmorgen even bij het paard van de buurman kijken, dat geven wij water.

Kom ik terug via het door ons gemaakte paadje tussen de coniveren, en wat zie ik op de weg vlakbij ons huis lopen????

3 reeën!

Ik twijfelde geen moment en ben naar binnen geraced....achterdeur was dicht dus ik moest omlopen.
Met mijn camera in de hand de oprit op geraced.

Ze waren al ver ver ver weg...maar ik heb ze wel op beeld.

Dat was nog eens een verrassing!

Druk weekend achter de rug.

Het was een druk weekend.
En een vervelend weekend, Rex ziek en een Gloster man overleden.

Met Rex gaat het goed, de is nu weer terug bij de andere konijnen.
Hij moet nog wel pijnstillers en oogzalf. Ook moeten we hem goed in de gaten houden, hij moet aankomen.

Wat de gloster betreft is het afwachten. Hebben eerst stad en land af gezocht naar een ander koppel om de eieren  over te leggen of laer door hen de jongen groot te laten brengen.
Echter omdat het middenin het broedzeizoen is, is er geen koppel te vinden, alleen mannen.
Na mailen met diverse ervaren glosterkwekers is het advies, geen andere man erbij, de pop accepteerd dat echt niet. Ook niet de eieren weghalen, dan raakt de pop helemaal van slag.

De pop moet het dus alleen doen, en dat wordt erg zwaar voor haar.
Het is hopen dat zij het redt en dat ze ook de jongen groot kan brengen.
Mocht er na het uitkippen van de jongen iets gebeuren met haar, dan zal ik het zelf moeten doen.
Handopfok dus, jongen in de warmte kast en elke 2 uur voeren, dag en nacht.
Ook dat is natuurlijk geen garantie dat het dan lukt, maar voor mij het proberen dan waard.

Ik was geloof ik ook niet erg gezellig zaterdag overdag. Heb er nog steeds de P over in dat de man is overleden. Zeker omdat er geen duidelijke oorzaak is. De avond ervoor rond 19:30 heb ik alle vogels in het vogelhok nog schoon water en eten gegeven. Toen leefde de gloster man nog. Oud was hij ook niet, hij was uit 2009. Ik heb zo de zenuwen dat de pop het straks ook niet redt, ik hoop zo van wel.

Zaterdagavond de verjaardag van Hannie, druk....en voor mij was alles maar moeilijk te volgen...was er met mijn gedachten niet bij. Dacht alleen eraan of de gloster pop de volgende morgen nog zou leven.
Kwamen pas laat thuis. Heb de volgende morgen aan Edwin gevraagd of hij wou kijken hoe het met de gloster pop was. Gelukkig leefde ze nog.

Gisterochtend vroeg begonnen met het verzorgen van de beesten. Jonge zebravinken uit de volière gevangen en in een kamervolière gedaan, hebben de overige vogels wat meer rust. De jonge zebravinken waren een beetje vervelend, die gingen alle nesten af. Heb ook nog een mooi koppeltje zebravinken bijelkaar gezet in een broedkooi. En ik ga komende week proberen een van de kippen broeds te krijgen. Dan kan zij kuikens uitbroeden!
Heb steeds in de gaten gehouden hoe het met de gloster pop gaat, heb gezie dat zij het nest af gaat om te eten en te drinken, het gaat dus nog goed!

Komende week dus Rex en de gloster extra verzorgen en in de gaten houden.
Ook zullen er weer jongen geringd moeten worden.
Vanaf zondag verwacht ik dat de gloster eieren uit kunnen komen.
 Deze week de nesten van de agapornissen in orde maken, hoewel ik geen idee heb of het mannetjes en vrouwtjes zijn.
Het nieuwe koppel gouldamadines krijgen misschien ook een nest.
Misschien heeft onze nesten maker deze week ons bestelde vogelhotel klaar, voor in de volière.
Als het mooi weer blijft kan ik ook nog wat dingen in de tuin gaan doen.
En ik ben weer kwarteleieren aan het sparen voor in de broedmachine en voor de kwartels wil ik nog een hok buiten maken.
Er zal wel weer vanalles tussendoor komen en ik hoop dat het lichamelijk allemaal lukt.
Vooral dat in de tuin....ligt nog een hoop blad wat geruimd moet worden...

Het zal wel weer een drukke week worden....maar als het goed is hebben we er mooi weer bij!

Het hele verhaal van Rex

Rex komt uit de knaagdierenopvang uit Wittewierum.
Het is een dwergkonijn van het rex-ras hij is gefokt voor tentoonstellingen, maar voldeed niet aan de eisen en zou voor zijn vachtje naar de slacht gaan. Zo is hij bij de knaagdierenopvang beland.
Hij had dar een heel slecht gebit, lange voortanden en haken aan de kiezen.
Door de dierenarts van de knaagdierenopvang, zijn de voortanden getrokken en de kiezen bij geslepen.

Zij waren daar dus in de volle overtuiging dat hij geen voortanden meer had, dus kreeg hij niet echt iets te knabbelen. Nadat we hem een paar dagen hadden had hij problemen met zijn ogen.
Naar onze eigen dierenarts dus! Ik verdacht zijn kiezen, voortanden zou hij toch niet hebben.
Echter toen bleek dat hij ontzettend lange voortanden had, die helemaal scheef staan.En hij had toen enorme haken aan zijn gebit.
Hij is toen in dezelfde week nog geholpen aan zijn gebit.

Daarna ging het ontzettend goed met hem, at weer normaal, knabbelde weer lekker aan alles.
6 weken geleden was het knaagdieren spreekuur, toen is Rex ingeent en is zijn gebit bekeken, zag er toen goed uit, wat kleine haakjes aan de kiezen maar niets om ons druk om te maken.

Eergister heb ik de konijntje een snoepje gegeven en de konijntjes eens goed bekeken, het was lekker weer dus heb bij de konijntjes buiten een kopje koffie gedronken. Rex zag er goed uit, was levendig en at goed.

Gisterochtend besloot Edwin een uurtje langer in bed te blijven, dus besloot ik om de kippen en de konijnen eten te geven. In het konijnenhok wilde ik het voerbakje neerzetten, Knorretje deed niet echt aardig en gooide Rex om, hij bleef voor dood liggen.....Ik zette hem weer rechtop, en kwam erachter dat het een hoopje botjes was, enorm mager. Knorretje gooide hem weer om en hij bleef weer voor dood liggen. Ik dacht werkelijk dat hij dood ging. In paniek ramde ik tegen het keukenraam en Edwin kwam naar buiten. Edwin pakte Rex op en die schrok ook. Ik keek naar zijn voortandjes maar die waren niet echt lang, naar mijn idee, verder kun je het gebit van een konijn zonder hulpmiddelen niet zien.

Normaal vindt Rex het ook niet leuk om opgepakt te worden, nu deed hij niets. Het was een zielig hoopje.

Om 8:30 de dierenarts gebeld en verteld wat er aan de hand was. Ze hadden pas om 15:30 tijd maar als het slechter ging dan kon ik terecht op een spoedplek. Ik moest hem de hele dag in de gaten houden.
Kijken of hij wel dronk en iets at. Drinken en eten ging moeilijk.

Om 14:15 ging de telefoon het was Edwin, hij was onderweg naar huis. Toen hij zijn auto parkeerde stond ik al met Rex en een draaiende motor op de oprit. We konden meteen weg.

Bij de dierenarts hadden we dit keer Fransje, zij had net een dag eerder een cursus over het gebit van konijnen gehad. Ze onderzocht hem en keek in zijn bekje. Enorme haken en wonden in zijn wangen.
Zijn voortanden waren inderdaad niet te lang maar Fransje vertelde dat ze wel problemen veroorzaken door het trekken van de voortanden, zonder de papil goed te verwijderen, zijn de wortels verder naar binnen gegroeid, daardoor heeft Rex steeds problemen met zijn ogen en pruttelt hij een beetje. Zijnvoortanden nu nog trekken heeft geen zin meer want als de holte waar de traanbuis zit geirriteerd is zal het altijd zo blijven.

Hebben hem gewogen, in augustus 2011 woog hij 1.15 Kg nu nog maar 0.85 Kg, dat is voor zo'n klein konijntje een boel gewichts verlies. Fransje zei er moet iets aan die kiezen gebeuren maar het is vrijdagavond, als ik er nu mee kom bij de assistentes gaan ze gillen, maar ik ga het vragen. Ik zei meteen vraag maar of ze het gewoon doen voor Rex en voor ons. En gelukkig wilde ze het meteen doen, wachten tot na het weekend was volgens ons allemaal onverantwoord.
Hij moest wel de nacht binnen blijven, en binnen blijven tot we zeker wisten dat hij zelf weer eet.
Om 17:30 moesten we de dierenarts weer bellen, als we geluk hadden konden we hem om 20:00 ophalen en anders pas om 22:00 uur.
We moesten dus een kooi voor binnen hebben, zijn dus meteen langs de dierenwinkel in Emmen gereden. Enzijn daarna koffie gaan drinken bij Hannie.

Dierenarts gebeld en we konden hem om 19:00 ophalen!!!
Dus stonden we daar om 19:00 uur. Heb nog gevraagd of wij iets konden doen dat beter is voor Rex om zijn kiezen en tanden kort te houden maar meer dan we al doen kunnen we niet doen.
Doordat hij zo'n slecht gebit heeft zal het wel vaker gebeuren en daar kan niemand wat aan doen.

Hij slaap nu nog in de slaapkamer, strakkies maar eens kijken of hij wat eet. Anders moeten we de dwangvoeding gebruiken die we hebben meegekregen.
Komende dagen hem dus goed in de gaten houden en zijn pijnstillers geven en hij moet vanzelf weer aankomen, ook daar kunnen wij niets aan doen.

Het zal vast weer goed komen met Rex.
volgende week zal ik weer een bericht typen over hoe het met hem verder gaat....

Op de fiets door het leven en veel te hard trappen

De meeste mensen leven te snel, op een bepaalde leeftijd hebben ze dan alles al gehad, denken zij.
Alleen blijven ze door trappen op hun fietsje, ik zeg fietsje, omdat dat fietsje steeds kleiner wordt.
En zij moeten omdat dat fietsje zo klein is of harder trappen of hun wereld wordt steeds kleiner omdat ze minder snel vooruit komen, maar zij blijven wel totaal gefocust trappen!

Van al dat trappen worden die mensen humeurig en willen ze eigenlijk het trappen opgeven.
Uiteindelijk staan ze stil.
Als ze dan zo moe zijn van al dat trappen en dus stil staan, dan komt de onvrede.
Onderweg hebben ze zoveel gemist, door de vermoeidheid zien ze ook de weg niet meer als een glad fietspad maar als een hobbelige keienweg. Op de fiets opstappen willen ze niet meer. Op het eerste bankje wat zij lopend tegenkomen gaan ze zitten en ze blijven vooral zitten.

Ze zijn uitgefietst en nemen zichzelf voor om ook nooit meer op te stappen.
De weg wordt in hun ogen ineens een zandweg, de fietsketting verroest, de banden staan plat en het begint ook nog eens te regenen.
Alleen zien zij dus niet dat alles hetzelfde is en dat eigenlijk de zon schijnt.
Mokkend en mompelend blijven ze zitten.

De reis is klaar.............
Mensen die ze niet kennen jagen ze van het bankje, de mensen die ze wel kennen komen steeds minder.
Vrienden vragen weleens om samen door te fietsen, maar steeds krijgen ze te horen dat dat niet kan, de ketting is verroest en de banden staan plat.
Heel soms proberen ze het toch, maar fietsen wordt steeds moeilijker en op de hobbelige weg vallen ze om. Woedend en teleurgesteld smijten ze dan de fiets op de grond, hun goedbedoelende vrienden krijgen daar dan de schuld van.
Steeds meer vrienden blijven ook maar weg, een enkeling probeert het zelfs om hen lopend mee te krijgen.
Maar zelfs lopend willen zij niet meer....
Op het bankje langs het fietspad maken zij hun eigen wereld, grauw en grijs, in de regen.
Terwijl het bankje op een fantastisch mooi plekje staat, bij een heel mooie eendenvijver waar in het voorjaar jonge eendjes zijn.
Soms zien ze wel een silhouet van een eendje en denken ze aan vroeger, toen scheen de zon en gingen ze de jonge eendjes voeren. Vroeger gingen ze naar de vijver veel verder weg, door de grauwe lucht zien ze dat enkele kilometers verderop de zon schijnt, boven de prachtige vijver van vroeger.
Toch wagen ze een poging om naar de zonnige vijver te schuifelen, maar als ze daar aankomen is ook deze vijver grauw en grijs.

De reis is nu echt klaar besluiten ze.
Ze lopen weer terug naar het bankje en bekijken voor de laatste maal hun fiets.
Vroeger was de fiets geweldig, nu is het een verroest rotding, schroot...
Uit onvrede donderen ze de fiets in de vijver en besluiten ik blijf hier op het bankje.
De winters zijn koud en eenzaam.
Bijna niemand komt ze meer bezoeken op het bankje, iedereen hebben ze weggejaagd.
Ze hebben geen doel meer en zien geen geluk meer voor zichzelf.
Na jaren op het bankje gezeten te hebben, krabbelen ze zich overeind, ondersteunend met een gevonden stok, lopen ze dichter naar de vijver. Ondanks dat het grauw en grijs is zien ze in het water hun eigen spiegelbeeld. Ze zien hun grijze haren en alle rimpels in hun gezicht, ze denken terug aan hoe het vroeger was. Nu hebben ze alles en iedereen weggejaagd, ze hebben niets meer en zien ook geen toekomst meer, ook realiseren ze zich dat zij zichzelf altijd te kort hebben gedaan.
Tijdens het altijd maar snelle fietsen gingen ze aan de mooie dingen voorbij. Ze bedenken zich dat als ze eerder weer op de fiets gestapt waren dat alles dan anders was gelopen.
De vrienden hadden ze dan nog en de wereld was nog steeds mooi geweest net als vroeger, misschien wel iets anders maar ze hadden er toch een stuk geluk uit kunnen halen.

En ze krijgen ineens enorm veel spijt, van spijt en verdriet springen ze in de vijver om hun fiets eruit te halen, ze willen het toch nog proberen, maar helaas ze verdrinken want zwemmen lukt ook niet meer.

Soms 's morgens vroeg in de mist boven een vijver kun je nog het silouet zien van iemand die heel zijn leven veel te hard gefietst heeft, misschien dat er daarom zoveel fietsen in het water liggen.....