Woensdagnacht, ik wilde net naar bed gaan. Toen Tim, onze oudste hond ineens weer een epileptische aanval kreeg.
Ik riep Edwin om de andere honden in het gareel te houden en toen Tim weer bijgekomen en rustig was gingen we naar bed.
Na 20 tot 30 minuten was Ilan ineens heel erg aan het blaffen, toen Edwin ging kijken wat er aan de hand was bleek dat Tim weer een epileptische aanval had.
Op het moment dat Tim aan het bijkomen was liep hij altijd rond door het hele huis, maar dit keer deed hij dat anders, dit keer als een jonge hond....er klopte iets niet.
Tim was aan het clusteren, na het toedienen van valium rectiolen hebben we met het spoednummer van onze dierenarts gebeld voor verdere hulp. Gelukkig had dierenarts Ello dienst....
We hebben die nacht een aantal keren gebeld met Ello, en nadat alle valium op was waren de aanvallen nog niet over. We moesten dus snel naar de kliniek toe.
Tim achterin de bus en Edwin er maar bij... In de mist reden we naar Emmen.
Op de parkeerplaats van de kliniek kwam na een minuut of 5 Ello vanuit Gees gereden.
Die paar minuten leken wel uren!
Na de temperatuur van Tim gemeten te hebben(42 graden) besloot Ello om Tim in de bus te laten liggen met de deuren open, het was dan koeler als binnen in de kliniek.
Tim kreeg een slaapmiddel en later werd hij onder narcose gebracht.
Rond half negen is Tim de kliniek binnen gebracht, hij werd aan het infuus en de narcosepomp aangesloten....Dierenarts Fransje nam het even over.
Een paar keren zijn we naar de kliniek gegaan die dag en hebben bijna elk uur gebeld.
Tim zijn temperatuur bleef schommelen, en bij het afbouwen van de narcose kreeg hij weer epileptische aanvallen.
Er moest volgens mij meer zijn wat we konden proberen. Ik ben gaan zoeken op internet, en kwam erachter dat het medicijn wat Tim normaal kreeg om de aanvallen te voorkomen ook in vloeibare vorm te krijgen was, dan kon het in het infuus.
We hebben dit besproken met dierenarts Fransje, zij wist dit niet.Fransje heeft er alles aan gedaan om het voor elkaar te krijgen om er op een bijzondere manier toch aan te komen.
Het medicijn werd binnen 1,5 uur bezorgd!!!!
Later die avond werd de narcose afgebouwd, terwijl Edwin en ik bij Tim zaten.
Hij was heeft rustig en had geen aanvallen meer.
Rond 11 uur was Tim helemaal uit de narcose, natuurlijk helemaal van de wereld en suf.
Even voor 12 uur in de nacht gingen we naar huis, Fransje zou rond 2 uur in de nacht bellen om te vertellen hoe het ging met Tim.
Rond 2 uur ging de telefoon inderdaad en het ging goed maar het kon nog alle kanten opgaan.
Tim was rustig, had geen aanvallen meer, kreeg geen narcose meer en geen valium, alleen het speciale medicijn.
De volgende morgen, zaten Edwin en ik thuis te praten over dat er van de 10 ampullen van het speciale medicijn nog maar 2 over waren. Het is een middel dat epileptische aanvallen voorkomt en zolang Tim niet kon slikken kon hij het niet op een andere manier binnenkrijgen.
Om half negen stonden we voor de kliniek.
Toen de deuren open gingen durfde we eigenlijk niet naar binnen, wat zouden we aantreffen. Zouden wij misschien een extra prikkel veroorzaken???
Fransje heeft eerst even bij Tim gekeken en kwam ons toen halen, het ging nog steeds hetzelfde.
Goed maar kritiek en zorgelijk, het kon alle kanten opgaan.
Later die dag hebben we met Fransje overlegd, en onze wens uitgesproken dat we eigenlijk als het mogelijk was nog meer van het medicijn wilde hebben voor Tim.
Wonder boven wonder lukte het voor een tweede keer!
Die avond nam Ello het weer over, hij had nachtdienst en de weekenddienst.
Toen we die avond bij de kliniek kwamen ging het eigenlijk zo goed met Tim dat hij naar huis mocht als hij zelf kon eten. Ze hadden hem in de tuin op het gras gelegd, omdat het daar wat koeler was als binnen. Want dan konden we de medicijnen ook weer in pilvorm geven.
Eten en drinken wou hij niet, Edwin is zelfs nog bananen gaan halen. Tim was altijd gek op bananen maar ook dat hoefde hij niet.
Helaas ging op een bepaald moment zijn hals weer op een bepaalde manier trekken....en toen kreeg Tim weer een aanval.
Ello heeft meteen via het infuus weer medicijnen toegediend, de aanval stopte en Tim viel in een diepe rust. Het was weer afwachten welke kant het op zou gaan. Edwin en ik gingen naar huis en Ello zou ons de volgende dag om 11 uur bellen, of eerder als er iets was.
De volgende morgen waren we al vroeg bij Hannie thuis, we zouden haar meenemen op ziekenbezoek. Om 11 uur geen telefoon, dus om kwart voor 12 heeft Edwin met Ello gebeld. Ello had het heel erg druk en zou terugbellen.....
Dat wachten duurde heel erg lang.....rond 2 uur werden we gebeld. We moesten maar naar de kliniek komen om zelf te beoordelen wat we ervan vonden, Ello zag het somber in.
Toen we daar kwamen had Ello Tim weer op het gras in de tuin van de kliniek gelegd.
Hij was op....Edwin en ik wisten allebei meteen dat we de keus moesten maken.
Ik had eigenlijk al bedacht, dat ik hem thuis in wilde laten slapen, onder de oude appelboom in Tim zijn eigen tuin met alle andere honden erbij.
Maar Ello had het heel erg druk, dus had ik die hoop eigenlijk al laten varen.....
Maar gelukkig voelde Ello feilloos aan dat ik het thuis wilde.
Ik zei nog: Maar als je nu een spoedgeval krijgt??" Ello zei:"dan zijn jullie gewoon mijn eerste spoedgeval".
Gelukkig!!! Heel erg bedankt daarvoor Ello dat je dit hebt gedaan!
Ello en Edwin hebben Tim achterin de bus gelegd, wij gingen naar huis en Ello zou later komen.
Van de rit weet ik eigenlijk niet veel meer, weet niet eens of het nou stil was of dat we met Hannie hebben gepraat.....
 |
29-03-2000
31-08-2013 |
| | |
