Het duurde lang....

Al een paar jaren heb ik elke keer pijn aan de zijkant van mijn hoofd.
Kon nooit goed voelen of het nu kiespijn, oorpijn, hoofdpijn of soort zenuwpijn was.

Augustus 2011 weer naar de huisarts, voor de zoveelste keer.
Ben toen door verwezen ,via de internist, door hem naar de KNO arts en de neuroloog, en ik moest ook maar naar de tandarts.

Ze konden niets vinden, de vragen de de neuroloog toen had waren vaag.
Of ik een verstopte neus had als ik die pijn had, die heb ik altijd.
En zo ook wat vragen waar ik nooit op gelet heb, zoals of mijn ooglid dan gezwollen was en of mijn temperatuur dan steeg.

Uiteindelijk kwam het allemaal op niets uit....
Ik moest het dan van de huisarts eens proberen met een medicijn dat iets met mijn hersenen deed.
Amitriptyline, wat een rotmiddel...Het wordt gebruikt bij depressies, zenuwpijn, hoofdpijn en de hik.
Ik werd er norm suf van en begon wazig te zien en was duizelig.

Ik heb het geprobeerd vol te houden, bracht mijn dagen door op de bank.
Ben veel gevallen in die periode, ik sta toch al niet zo stevig op mijn benen.

Toen kwam de pijn weer, het werkte dus niet, ik moest er maar mee stoppen en de huisarts wist het verder dan ook niet.

Laat dan maar...we komen er wel door dan, was mijn idee.
Dat had ik dus mis.

In Januari 2012 was de pijn zo erg dat ik echt bijna niets meer kon, de pijn aanvallen kwamen, gingen en duurde soms wel 3 uur...
Stil zitten kon ik niet en ik had de neiging om met mijn hoofd tegen de muur te slaan.

Ik heb het een week uitgezongen.
Het was vrijdag, Edwin had een ATV-dag, ik wou naar de huisarts.
De huisarts moest er maar iets aan doen.
Als de huisarts weer eens geen tijd had zou ik daar met de auto naar binnen rijden.
Ik meende dit serieus, ik zou ook niet weggaan tot ik iets tegen de pijn had.

De huisarts zei dat hij dacht dat het dan clusterhoofdpijn was, hij nam mijn bloeddruk op ( was goed) en schreef verapamil voor. Hij vertelde verder niets over clusterhoofdpijn. Ik moest het maar met de neuroloog erover hebben, ik moest een paar dagen later toch naar de neuroloog ivm een nekhernia.

Thuis gekomen en de bijsluiter lezend begreep ik er niets van: Verapamil is een bloeddrukverlager.
Maar eens op internet gaan zoeken, kwam tot de ontdekking dat het inderdaad heel herkenbaar is.

Paar dagen later bij de neuroloog, volgens hem is het inderdaad clusterhoofdpijn.
Hij schreef ook nog injecties voor om een aanval af te breken, Sumatriptan.
Alleen mag ik van die injecties maximaal 2 per 24 uur.
En soms heb ik meer hoofdpijnaanvallen op een dag.

Vreemde injecties trouwens.
Het vernauwt je vaten.
Enkele seconden na het injecteren ruik ik ineens een vreemde scherpe geur.
Daarna krijg ik in heel mijn bovenlichaam pijn, voelt alsof alles verkrampt.
En krijg ik het benauwd.
Vind dit best eng, aangezien dit medicijn ook een hartaanval kan uitlokken en in de bijsluiter staat dan de tijdelijke bijwerkingen op een hartaanval lijken, maar het ook kunnen zijn.

Dit duurt ongeveer 30 tot 60 minuten waarna ik dood en dood op ben...
Maar de hoofdpijn is in elk geval weg.

Ben blij dat er na zo'n lange tijd eindelijk een diagnose is.
In April weer naar de neuroloog voor de clusterhoofdpijn, kijken hoe we verder gaan.

Binnenkort meer over clusterhoofdpijn.