Tante Babs

In September 2008, toen we wisten dat we afscheid moesten nemen van onze herder Bobbie,
besloten we er een puppie bij te nemen.

Ik ben toen gaan zoeken naar een Tervuerense Herder fokker, omdat ik wel dat wel mooie honden vind.
Op internet vond ik er een in Sellingen.
Op dat moment had deze fokker geen volbloed Tervuerense Herders.
Alleen had ze een foutje, zo noemde zij het.
Een van haar Tervuerense Herders had door een hek heen een loopse Laekense Herder gedekt.

Foto op de eerste dag dat we Babs hadden

Ik ben eerst alleen naar Sellingen gegaan, heb weer de tijd genomen om een puppie uit te zoeken.
Er was qua uiterlijk een duidelijk verschil tussen de puppies, dus ik zou later als de pups weg mochten,
zo de door mij uitgekozen pup eruit halen.
Ik sprak af met de fokker dat ik terug zou komen met Edwin, om te kijken welke pup Edwin uit zou zoeken.
Toen ik daar trouwens de grijs gevlamde Tervuerense Herders zag, had ik al besloten dat er zeker later nog een hond bij zou komen, maar eerst deze pup en dan kijken wat Edwin ervan zou vinden.

Een week later mochten we de pup op komen halen. Edwin ging mee naar Sellingen.
Tot mijn grote verbazing koos hij dezelfde pup uit als ik!
Dit zou bij de 2 volgende puppie trouwens ook zo zijn.....

Omdat de pup dus geen stamboom had, had de pup ook nog geen naam.
Onderweg in de auto terug naar huis zei ik: Dit is een Babs.
Zij kreeg dus de naam Babs.

Bobbie en Tim waren allebei gek op puppies, dus Bobbie leefde ondank dat ze zo ziek was helemaal op.
Ook ben ik met Babs gaan uitzoeken hoe clickertraining nou werkte. En ben dit zelf dus ook met Babs gaan doen, Babs en ik vonden het geweldig.

Na ongeveer een week moesten we Bobbie begraven, Tim en Babs bleven samen achter.
Gelukkig kunnen zij het prima vinden met elkaar.

Tim en Babs met een touw dat bijna net zo groot als Babs was.

 Het opgroeien van Babs is eigenlijk heel snel gegaan, alleen moesten we het dit keer zonder Bobbie doen, zij had geholpen Tim op te voeden. Tim deed dit niet echt, die vindt alles wel best en speelde liever met Babs.

Elke dag ging ik met Babs en Tim naar het Noord-Barger Bos, we liepen daar altijd met een hele grote groep mensen met honden. Babs wilde altijd maar door elke hond aardig gevonden worden, zij likte die honden dan onderaan de bek, waarbij Babs als ze kon haar kop daarna zo ongeveer in de grond drukte. Meestal had ze succes, behalve bij Sophie, een oude Alaska Malamute.

Babs en ik op de bank aan het slapen.

Wel kon Babs het goed vinden met Lightning(Husky) en Coral(Herder kruising), nu was ik daar niet altijd even blij mee. Want deze 2 honden gingen altijd achter de reeën aan waarna ze soms uren weg bleven. Toen Babs wat ouder was ging Babs met hen mee. Zij renden dan echt het hele bos door en als ze terug kwamen waren ze zo moe dat ze echt de tong op de grond hadden hangen en niet meer naar huis wilde lopen. Gelukkig heb ik Babs dit af kunnen leren, met clickertraining.



Babs alleen op de bank in de deken gewikkeld.

Babs is de enige teef in huis dus het enige meisje, een echt meisje. Dus soms ook een kattenkop!

Foto van 17-02-2012

Ze kan de meest vreemde dingen bewaken, een handtas, rugzak of handschoenen, de andere honden mogen daar dan niet in de buurt komen. Maar al met al is het echt een schat van een hond.
Zij is dus de tante van Ilan de pup die er na haar bij kwam.

Babs op de Bank.